به وبلاگ تنها انجمن شعر هفتگی ورامین خوش آمدید!
جلسات هفتگی انجمن شعر دوستانه ی ما هر سه شنبه
تهران/ورامین، میدان رازی( چوب بری)، فرهنگسرای رازی ساعت 17
با احترام دبیر انجمن:
مجید مه آبادی
majidmehabadi@gmail.com
www.poshtemiz.tk
صفر را بستند
که ما به بیرون زنگ نزنیم !
از شما چه پنهان ....
ما از درون زنگ زدیم !
اکبر اکسیر
جلسه ی شعر دوستانه ی ۱۱/۷/۱۳۹۰
شاعران حاضر در دوشنبه ی این هفته:
ملیحه ملکی، زهرا حسینی، سرکار خانم نجفی
اعظم عباسی، پروین فرج الهی، نیکی فرج الهی
سیده شهره حقدوست، مرضیه رحیمی، سرکار خانم فرجی
مریم اردستانی، هدا لرنی، فاطمه لرنی، بهارانه قنبری
محمد فاضل اکبری، کاظم سراج، محمد حسن صادقی
منوچهر سوری، محمد تقی قشقایی، سینا قشقایی
سید ایمان موسوی، مسعود گرجی، پیام فضلی پناه
یاسین لرنی، مهدی یوسفی، علیرضا حیدری
مجید ابی ابراهیمی، مهدی کمیزی، محمد رضا دارایی
محمدحیدری، مجید مه آبادی
سلام
خداراشاکرم که جلسه ی شعر دوستانه ی مان بعد از یک سال و دوماه
هنوز با همان شور ونشاط اولیه وچه بسا بیشتر، بدون هیچ حاشیه
و حمایت و وابستگی به نهادی، تنها تکیه بر دوستی مان گرمی خود را دارد.
خبرهای این هفته:
۱: در جلسه ی شعر امروز دوستانه
دو مجموعه ی شعر(یک نفر رد شد از کنار دلم /اسدالله شعبانی)
و ( بهار پشت در است / لیلا افشار)
بین دوستان شاعر توزیع گردید.
۲: دوماهنامه ی صفیر ورامین هم با سردبیری علیرضا حیدری به چاپ رسید.
می توانید در نشریه ی صفیراین شماره، مطلب (رجال بی هنر، هنر بی رجال/ فرشاد فروزان)
این شاعر دوست داشتنی را نیز بخوانید.
۳: چاپ مجموعه ي نثر پنجره هشتم به كوشش عبدالرحيم سعيدي راد
اطلاعات بيشتر http://saeedirad.blogfa.com/
نمونه شعرهای هفته:
من سایه ی شوم جنگ را می فهمم
فرهنگ بد تفنگ را می فهمم
با این همه رنج و وحشت ودربه دری
عاشق شدن پلنگ را می فهمم
منوچهر سوری
قسم به تو
هنگامی که سکوت را میشکنی
مرده ام/ زنده می شوم
خورشید، بودنم را مژده می دهد
غنچه هراسان نقاب بر می دارد
جاده خمیازه می کشد
و زندگی کش می آورد
سرکار خانم نجفی
شبیه ِخود کولی ِ پاپتیمی
که با من غریبی به شکل صمیمی
که یک دایره بی نهایت شعاعم
تودر نقطه ی مرکزیت مقیمی
جهان توهم با جهان در تضادست
سیاق مدرنی، دیزاین قدیمی
خداوندگار بهشتی حقیقی
اتاقی پر از آدمک های سیمی
خراب همین مرگ بی سرزمینم
گوارا ترین جرعه ی زندگیمی
پروین فرج الهی
کودک که بودم
احساس تنهایی نمی کردم
ابرها همیشه با من بودند
حالا که بزرگتر شدم می فهمم:
چرا همیشه هوای دلم ابری ست
ملیحه ملکی